Het was tijd om de toerist uit te hangen en dus besloot ik om op een zaterdagochtend te gaan wandelen in Shanghai. Ik kwam in de meest gave parken, leukste straatjes en mooie plekken. Shanghai is zo enorm groot en levendig dat ik het idee heb dat ik nooit alles zal gaan ontdekken.

Ik begon te lopen in mijn eigen buurt wat ontzettend groen is. The Former French Concession, in deze wijk woon ik. Vroeger bezet geweest en nu nog steeds de Franse charmes heeft. Grote landhouses, groene lanen en leuke boetiekjes. De kraampjes met verse groenten, net gewassen beddengoed en ondergoed dat buiten de huizen hangt en werkende mensen om straat geeft toch wel een erg gezellig gevoel.

Ik kwam in een groot parkt terecht, 10 minuten van mijn huis verwijderd, dat Fuxing park heet. Hier spelen de mensen spelletjes, leren kinderen te skaten, doen mensen hun schoonheidsslaap en vermaken ze zichzelf. Maar ook Tai Chi en kinderfeestjes worden in deze parken gedaan wat een heel 'huiselijk' gevoel geeft; mensen komen hier bijeen voor sociale contacten.

Als ik verder loop kom ik langs een straat vol leuke winkeltjes, wat ontzettend druk is, vol met toeristen maar ook de chinezen zelf komen hier graag. Vergeet niet dat er in Shanghai altijd gewerkt wordt en zo heb ik vol bewondering, doch toeristisch, gekeken naar twee mannen die in een raamkozijn zaten en een iets aan het kitten waren op 5 meter hoogte.

In Shanghai zijn ook leuke markten te vinden liet ik me vertellen, en dus ben ik de 'flower market' en 'antiek market' gaan bezoeken. Grappig is dat hier over alles te onderhandelen is en het voor de chinezen een spel is. Als ze boos worden weet je dat je de bodem prijs hebt benoemd en dat je 10RMB er boven moet zitten en ze je dan terugroepen als je wegloopt.

Op 27 september begon de vakantie. Samen met mijn collega, Judith, vertrok ik met het vliegtuig naar Chengdu. Eenmaal aangekomen, na een vieze maaltijd maar prima vlucht van 2 1/2 uur, kwamen we aan bij een hotel. De Chinezen hadden ook vakantie en reisden massaal naar hun familie toe, maar van de drukte hebben we hier niet echt last gehad. Omdat er verkeerde treintickets waren geboekt moesten we naar het station. Gelukkig was hier een jongen die ons wilde helpen en Engels sprak, want op een treinstation kan je je moeilijk verstaanbaar maken. Gelukkig hadden we de tickets naar onze volgende bestemming kunnen omzetten en dus konden we met een gerust hart de stad gaan verkennen.

Chengdu staat bekend om de panda's en dit hebben we uiteraard gezien, maar ook de stad zelf is gaaf. Op 30 september gingen we naar een discotheek omdat ik om 00:00 uur jarig was. Hier had Judith een fles champagne geregeld en het was de bedoeling dat dit pas dan voor mij bekend was. Helaas kunnen de Chinezen moeilijk geheimen bewaren en al binnen een aantal minuten zat er een chineze gast naar me die ze 'Are you Laola, it's your birthday today?'. Ondanks dit en met dank aan Judith heb ik een geweldige verjaardag gehad in deze tent met o.a. een goochelshow, danseressen, lekkere drankjes en leuke (dronken) chinezen. De Chinezen kunnen niet goed tegen alcohol en zijn dan ook snel teut/lavenloos/brakend/slapend. Overdag ben ik verwend met een massage en hebben we de stad verder verkend.

Het winkelen hier is ook een beleving. Dansende en roepende meisjes die je hun winkel in willen lokken. Op straat voelde ik me net een aap, want de meeste mensen gapen je aan van top tot teen, fluisteren dan iets in de oor van een ander en de ander draait zich om. Het is soms wel wat genant, je voelt je alsof je een alien bent. Massages worden hier ook op straat gegeven, maar dan geen gewone rug- of schouder massages, maar oor (!)-massages. Ze maken de oren van iemand dan schoon, met een lampje op hun voorhoofd kijken ze het oor in, en met stokjes gaan ze dan je oor bewerken. Ik durfde me er niet aan te wagen, maar het was fascinerend om te zien!

Aan de plassende kinderen en kinderen met 'open' broek was ik inmiddels gewend, maar het gaat steeds verder. In een wc in de KFC sta ik te wachten totdat ik het hokje in kan, terwijl een moeder haar kind vast houdt en laat plassen op de grond waar andere mensen staan te wachten. Vervolgens komen er andere mensen binnen en lopen zo in de plas. Jammer genoeg weet ik nog niet wat 'Pas op, daar ligt plas' in het Chinees betekend..

Zoals ik net al zei staat Chengdu bekend om de panda's en wij zijn uiteraard ook naar het panda park geweest. Mooie beesten, maar nog gekkere chinezen. Totaal geen respect voor dieren! Lachen als ze vallen. Hoe meer leed, hoe leuker. Het blijkt dat ze in Shanghai Zoo flesjes gooien naar de beesten om ze actief te krijgen en als een leeuw dan brult, dan hebben de chinezen hun doel bereikt en een mooie dag. Grappig was ook dat je als westerling je als een atrractie voelt. Op de foto worden gevraagd met kinderen is een normale zaak en ik denk dat ik in meerdere foto albums te ontdekken ben. Soms gebeurt het stiekem en zie je ineens een flits afgaan in je gezicht, terwijl ze zich ook niet generen om dit aan te vragen en de kinderen (of volwassenen) naast je te laten poseren met hun 'peace-teken'.

In de omgeving van Chendu is zeer mooie natuur en dus besloten we om de bergen in te gaan. Voordat ik het wist liepen we trappen op, op naar de 1800 meter hoge monastrie waar de monniken leven. Deze trip duurde wat langer dan ik had gedacht en na 5 uur kwamen we aan in een zeer mooie tempel. Tussendoor kom je kraampjes tegen met mensen die sieraden, fruit en zichzelf als 'sjouwer' aanbieden. Je kunt je door iemand op een soort brancard laten tillen naar boven! Boven aangekomen konden we overnachten en dat hebben we gedaan. Een biertje drinken met de monniken hoorde er volgens ons bij en dus dronken wij het lokale bier terwijl de monniken aan het kaarten en het roken waren.

Na 5 dagen Chengdu vertrokken we met de trein naar Xi'an waar we o.a. het Teracottaleger hebben bezocht. In de trein zaten we op een stoel terwijl we eigenlijk een 'soft-of hard sleeper' wilden, maar helaas.. Hier hebben we ons chineze vocabulair kunnen uitbreiden met een chineze familie van 6 mensen. Grappig is dat de andere mensen in ons wagon ook mee luisterden, en het maar al te interessant vonden dat twee westerse meiden wat Chinees spraken.

In de trein, dat 15 uur zou duren, namen de mensen alles mee; kaarten om spelletjes te spelen en vooral heel veel eten en drinken. Mensen zie je slapen op kranten onder de wastafels, de wc's zijn ontzettend vies maar Toen het 00:00 uur was en ik nog geen oog dicht had gedaan, ging Judith naar het wagon lopen waar de bedden waren. Ze kwam terug met goed nieuws en had met haar allerbeste Chinees en een goede glimlach twee bedden geregeld Over 2 uur konden we een bed krijgen! We mochten door de deur waarachter het restaurant was en moesten onze paspoorten laten zien en vervolgens werden we naar onze bedden gebracht. Voeten die uitstaken, koffers die in de weg lagen, pitten op de grond. Het was een klus maar ik was blij dat ik lag.

Na een aantal uren slaap werd ik wakker en na weer een aantal uur kwamen we aan in Xi'an. Hier hadden we een hotel gereserveerd, maar hier konden we niet terecht. Dan voel je je wel hopeloos als je de taal niet spreekt en je niet kan zeggen dat je dat belachelijk vindt.

We gingen op zoek naar een ander hotel en gelukkig vonden we dit snel. Een wat smoezelig hotel, maar het had een bed, een douche en een wc! In Xi'an hebben we de stad kunnen bekijken, maar dit was wel een viezere stad dan we gewend waren.

Eenmaal terug in Shanghai, na een 2 uur durende vlucht, vond ik het ifjn om weer terug te zijn. Mijn appartement voelde prettig en ik genoot weer van mijn 'eigen' bed en badkamer!

Ik ben inmiddels al weer een week terug en Jos en ik zijn onderhand oom en tante geworden van Moira, de dochter van Bart en Vera.

Morgenochtend komen mijn vriendinnen aan en hier kijk ik enorm naar uit. Jos komt volgende week en ik kan niet wachten!