Shanghai, Chengdu en Xi'an

Het was tijd om de toerist uit te hangen en dus besloot ik om op een zaterdagochtend te gaan wandelen in Shanghai. Ik kwam in de meest gave parken, leukste straatjes en mooie plekken. Shanghai is zo enorm groot en levendig dat ik het idee heb dat ik nooit alles zal gaan ontdekken.

Ik begon te lopen in mijn eigen buurt wat ontzettend groen is. The Former French Concession, in deze wijk woon ik. Vroeger bezet geweest en nu nog steeds de Franse charmes heeft. Grote landhouses, groene lanen en leuke boetiekjes. De kraampjes met verse groenten, net gewassen beddengoed en ondergoed dat buiten de huizen hangt en werkende mensen om straat geeft toch wel een erg gezellig gevoel.

Ik kwam in een groot parkt terecht, 10 minuten van mijn huis verwijderd, dat Fuxing park heet. Hier spelen de mensen spelletjes, leren kinderen te skaten, doen mensen hun schoonheidsslaap en vermaken ze zichzelf. Maar ook Tai Chi en kinderfeestjes worden in deze parken gedaan wat een heel 'huiselijk' gevoel geeft; mensen komen hier bijeen voor sociale contacten.

Als ik verder loop kom ik langs een straat vol leuke winkeltjes, wat ontzettend druk is, vol met toeristen maar ook de chinezen zelf komen hier graag. Vergeet niet dat er in Shanghai altijd gewerkt wordt en zo heb ik vol bewondering, doch toeristisch, gekeken naar twee mannen die in een raamkozijn zaten en een iets aan het kitten waren op 5 meter hoogte.

In Shanghai zijn ook leuke markten te vinden liet ik me vertellen, en dus ben ik de 'flower market' en 'antiek market' gaan bezoeken. Grappig is dat hier over alles te onderhandelen is en het voor de chinezen een spel is. Als ze boos worden weet je dat je de bodem prijs hebt benoemd en dat je 10RMB er boven moet zitten en ze je dan terugroepen als je wegloopt.

Op 27 september begon de vakantie. Samen met mijn collega, Judith, vertrok ik met het vliegtuig naar Chengdu. Eenmaal aangekomen, na een vieze maaltijd maar prima vlucht van 2 1/2 uur, kwamen we aan bij een hotel. De Chinezen hadden ook vakantie en reisden massaal naar hun familie toe, maar van de drukte hebben we hier niet echt last gehad. Omdat er verkeerde treintickets waren geboekt moesten we naar het station. Gelukkig was hier een jongen die ons wilde helpen en Engels sprak, want op een treinstation kan je je moeilijk verstaanbaar maken. Gelukkig hadden we de tickets naar onze volgende bestemming kunnen omzetten en dus konden we met een gerust hart de stad gaan verkennen.

Chengdu staat bekend om de panda's en dit hebben we uiteraard gezien, maar ook de stad zelf is gaaf. Op 30 september gingen we naar een discotheek omdat ik om 00:00 uur jarig was. Hier had Judith een fles champagne geregeld en het was de bedoeling dat dit pas dan voor mij bekend was. Helaas kunnen de Chinezen moeilijk geheimen bewaren en al binnen een aantal minuten zat er een chineze gast naar me die ze 'Are you Laola, it's your birthday today?'. Ondanks dit en met dank aan Judith heb ik een geweldige verjaardag gehad in deze tent met o.a. een goochelshow, danseressen, lekkere drankjes en leuke (dronken) chinezen. De Chinezen kunnen niet goed tegen alcohol en zijn dan ook snel teut/lavenloos/brakend/slapend. Overdag ben ik verwend met een massage en hebben we de stad verder verkend.

Het winkelen hier is ook een beleving. Dansende en roepende meisjes die je hun winkel in willen lokken. Op straat voelde ik me net een aap, want de meeste mensen gapen je aan van top tot teen, fluisteren dan iets in de oor van een ander en de ander draait zich om. Het is soms wel wat genant, je voelt je alsof je een alien bent. Massages worden hier ook op straat gegeven, maar dan geen gewone rug- of schouder massages, maar oor (!)-massages. Ze maken de oren van iemand dan schoon, met een lampje op hun voorhoofd kijken ze het oor in, en met stokjes gaan ze dan je oor bewerken. Ik durfde me er niet aan te wagen, maar het was fascinerend om te zien!

Aan de plassende kinderen en kinderen met 'open' broek was ik inmiddels gewend, maar het gaat steeds verder. In een wc in de KFC sta ik te wachten totdat ik het hokje in kan, terwijl een moeder haar kind vast houdt en laat plassen op de grond waar andere mensen staan te wachten. Vervolgens komen er andere mensen binnen en lopen zo in de plas. Jammer genoeg weet ik nog niet wat 'Pas op, daar ligt plas' in het Chinees betekend..

Zoals ik net al zei staat Chengdu bekend om de panda's en wij zijn uiteraard ook naar het panda park geweest. Mooie beesten, maar nog gekkere chinezen. Totaal geen respect voor dieren! Lachen als ze vallen. Hoe meer leed, hoe leuker. Het blijkt dat ze in Shanghai Zoo flesjes gooien naar de beesten om ze actief te krijgen en als een leeuw dan brult, dan hebben de chinezen hun doel bereikt en een mooie dag. Grappig was ook dat je als westerling je als een atrractie voelt. Op de foto worden gevraagd met kinderen is een normale zaak en ik denk dat ik in meerdere foto albums te ontdekken ben. Soms gebeurt het stiekem en zie je ineens een flits afgaan in je gezicht, terwijl ze zich ook niet generen om dit aan te vragen en de kinderen (of volwassenen) naast je te laten poseren met hun 'peace-teken'.

In de omgeving van Chendu is zeer mooie natuur en dus besloten we om de bergen in te gaan. Voordat ik het wist liepen we trappen op, op naar de 1800 meter hoge monastrie waar de monniken leven. Deze trip duurde wat langer dan ik had gedacht en na 5 uur kwamen we aan in een zeer mooie tempel. Tussendoor kom je kraampjes tegen met mensen die sieraden, fruit en zichzelf als 'sjouwer' aanbieden. Je kunt je door iemand op een soort brancard laten tillen naar boven! Boven aangekomen konden we overnachten en dat hebben we gedaan. Een biertje drinken met de monniken hoorde er volgens ons bij en dus dronken wij het lokale bier terwijl de monniken aan het kaarten en het roken waren.

Na 5 dagen Chengdu vertrokken we met de trein naar Xi'an waar we o.a. het Teracottaleger hebben bezocht. In de trein zaten we op een stoel terwijl we eigenlijk een 'soft-of hard sleeper' wilden, maar helaas.. Hier hebben we ons chineze vocabulair kunnen uitbreiden met een chineze familie van 6 mensen. Grappig is dat de andere mensen in ons wagon ook mee luisterden, en het maar al te interessant vonden dat twee westerse meiden wat Chinees spraken.

In de trein, dat 15 uur zou duren, namen de mensen alles mee; kaarten om spelletjes te spelen en vooral heel veel eten en drinken. Mensen zie je slapen op kranten onder de wastafels, de wc's zijn ontzettend vies maar Toen het 00:00 uur was en ik nog geen oog dicht had gedaan, ging Judith naar het wagon lopen waar de bedden waren. Ze kwam terug met goed nieuws en had met haar allerbeste Chinees en een goede glimlach twee bedden geregeld Over 2 uur konden we een bed krijgen! We mochten door de deur waarachter het restaurant was en moesten onze paspoorten laten zien en vervolgens werden we naar onze bedden gebracht. Voeten die uitstaken, koffers die in de weg lagen, pitten op de grond. Het was een klus maar ik was blij dat ik lag.

Na een aantal uren slaap werd ik wakker en na weer een aantal uur kwamen we aan in Xi'an. Hier hadden we een hotel gereserveerd, maar hier konden we niet terecht. Dan voel je je wel hopeloos als je de taal niet spreekt en je niet kan zeggen dat je dat belachelijk vindt.

We gingen op zoek naar een ander hotel en gelukkig vonden we dit snel. Een wat smoezelig hotel, maar het had een bed, een douche en een wc! In Xi'an hebben we de stad kunnen bekijken, maar dit was wel een viezere stad dan we gewend waren.

Eenmaal terug in Shanghai, na een 2 uur durende vlucht, vond ik het ifjn om weer terug te zijn. Mijn appartement voelde prettig en ik genoot weer van mijn 'eigen' bed en badkamer!

Ik ben inmiddels al weer een week terug en Jos en ik zijn onderhand oom en tante geworden van Moira, de dochter van Bart en Vera.

Morgenochtend komen mijn vriendinnen aan en hier kijk ik enorm naar uit. Jos komt volgende week en ik kan niet wachten!

Eerste maand Shanghai is een feit!

Precies een maand geleden kwam ik aan in deze bizar drukke stad. Inmiddels heb ik een fijn appartement waar ik iedere dag rond een uur of 09:30 uur wakker wordt van de wekker. De ene keer met regen, de andere keer zonder. De eerste maand is voorbij gevlogen en ik moet eerlijk zeggen dat ik nog (!) niet het gevoel heb de stad goed te kennen. De bekende stukken, zoals het stuk van mijn huis naar de metro, ken ik perfect. Toch probeer ik zoveel mogelijk een andere route naar huis te gaan, te voet of met de fiets (!). Iedere dag ontdek ik weer iets nieuws en dat maakt deze stad zo leuk! Een fiets heb ik gekregen van een collega die een kilometer of zes van mijn huis vandaan woont. De trapper was er af, maar dit kon gemakkelijk gemaakt worden bij een lieve fietsenmaker onder een brug voor 5RMB (zo'n 0,65 euro). Daarvoor fixte hij de trapper, pompte hij mijn banden op en haalde een doek over de fiets heen zodat deze er weer sjofel uitzag. Het naar huis fietsen was een avontuur omdat veel straatnamen op elkaar lijken en de uitspraak 'als je rechtdoor fietst kom je er wel', geldt hier dus niet! Het fieten zelf is hier ook wel spannend, want de verkeersregels hier zijn anders. Zo mag je ten alle tijden rechtaf slaan (ook zonder groen licht dus) en taxi chauffeurs proppen zichzelf voor een andere auto. De aanhouder wint! Door mijn fiets heb ik al veel kunnen zien van de buurt waarin ik woon en kom ik er steeds meer achter dat ik bof met de gave lokatie van mijn appartement. In de French Concession is veel te beleven; veel leuke boetiekjes, mooie groene lanen en vriendelijke mensen. Deze mensen spreken wel allen Chinees maar als je lief lacht en met handen en voeten duidelijk maakt wat je nodig hebt, kom je er 6 van de 10 keer. De andere keren moet je wat meer moeite doen en achter de toonbank kruipen om zelf te pakken wat je nodig hebt. Dit wordt niet altijd gewaardeerd, maar ik waardeer het ook niet als zij weigeren Engels te spreken ;-). Communicatie kan hier heel lastig zijn. In de taxi probeer je dan op je allerbeste Chinees te benoemen waar je heen moet (Xiang Yang Lu), maar de intonatie kan op verschillende manieren en de plaats van bestemming kan dus ook anders zijn. Het is dus altijd spannend, maar tot nu toe ben ik iedere keer veilig thuisgekomen. Het werk hier bevalt goed. Ik heb afgelopen week veel uren gemaakt doordat ik drie avonden achter elkaar informatie avond had. Loth, een collega met wie ik het lokaal voor groep 3 heb, en ik moesten verhuizen naar een ander lokaal en dus moest alles weer ingepakt worden. De dozen die je dan vraagt worden door iemand naar beneden gebracht, maar ik mocht ze zelf niet naar boven dragen, Een Ayi (hulp) van de school, een vrouw van ca. 1,50 meter en 50kg, draagt deze dozen dan naar het lokaal en je mag beslist niet helpen. Dat is hun werk en ze doen het ook graag voor je. Toch voel je je dan wel wat bezwaard... Vorig weekend heb ik veel proberen te zien van het gedeelte waar ik woon en ben ik gaan lopen en fietsen. In het park hier is veel leven en badmintonnen de mensen, kaarten ze, liggen ze te slapen, lezen ze een boek of zingen ze (zuiver of onzuiver) mee met de karaoke band die voornamelijk Chineze nummers in het assortiment heeft. Het is een plek waar altijd iets te beleven is, waar de chineze gezelligheid duidelijk te zien is en waar ik me prima een uur kan vermaken door naar de mensen te kijken. Donderdag moest ik om 08:30 uur op het politiebureau zijn voor mijn residence permit waarbij een Chineze vrouw van school ons bij hielp. Uiteindelijk heb ik er alleen maar gestaan en gekeken, want er was geen handtekening nodig. Mijn aanwezigheid was voldoende en daarna kon ik weer gaan. Vrijdag ben ik naar Suzhou gegaan waar Marieke, een collega, de opening had van de nieuwe lokatie. De reis ging met de trein die 260 km per uur gaat en binnen een half uur was je 80km buiten Shanghai. Suzhou is een wat rustigere stad maar heeft prachtige tuinen. Na de opening, een drankje bij Zapata's (een Mexicaanse bar) en een goede nacht bij Marieke thuis, zijn we op zaterdag een tuin gaan bezoeken. Vandaag, zondag, kwam Edwin aan in Shanghai. Ik heb hem opgehaald bij zijn hotel en samen zijn we wat gaan eten bij een leuk restaurant. Gezellig wat gedronken en gegeten en hij heeft me heel blij gemaakt met de kaart die ik van mijn ouders via hem kreeg en de Flow (tijdschrift) van Jos. Nu ben ik me aan het klaarmaken voor een nieuwe week en wacht ik rustig tot ons nieuwe nichtje geboren zal worden (Bart en Vera, ik zet mijn geld op de elfde!). Ik vind het onwijs leuk dat iedereen berichtjes achterlaat! Oranjerieers, leuk om te lezen hoe het met jullie gaat en blijf jullie best doen :-) Liefs, Laura p.s. Excuses als er spelfouten in de tekst staan. Ik werk op de MacBook die ik van school heb gekregen en deze is Engelstalig dus zoekt hij automatisch naar Engelstalige woorden.

Twee weken Shanghai

Lieve allemaal,

Wat leuk om van iedereen zoveel lieve berichten via dit blog, FB, WhatsApp, mail etc. te krijgen!

Ik ben inmiddels twee weken in Shanghai en heb deze week mijn eerste echte werkweek gehad. De scholen waarop ik lesgeef zijn Amerikaans en Engels en zij weten wel wat grote, goed verzorgde klaslokalen betekenen. Ik daarentegen moet lesgeven in een klein lokaal van zo'n 30 m2 waarbij er elf groep drie kinderen té dicht op elkaars lip zitten. Maar doordat vele ouders hebben aangegeven dat dit echt niet kan zal ik volgende week weer verhuizen naar een wat ruimer lokaal voor groep 3. De andere groepen 7/8 geef ik op drie verschillende lokaties les. Mijn collega's zijn leuk en heel erg behulpzaam. Ook viert de Oranje Draak het 15-jarig bestaan dit jaar dus ik kom op het juiste moment en mag een feestje gaan organiseren!

Iedere dag stap ik vanuit mijn nu nog hooggelegen appartement, in de metro richting mijn werk en iedere keer gebeurt er wel weer iets waarover ik me blijf verbazen. De eerste dag viel het mij op dat iedereen constant spelletjes zit te spelen op zijn telefoon. Blijkbaar is wat bij ons als 'nerd' wordt bestempeld, hier een heel hip iemand gezien.

De Chinezen hebben wat vreemde gewoontes. Zo mogen de kinderen tijdens het zindelijk worden ten alle tijden plassen. Ik heb al meerdere malen ouders hun kind boven een prullenbak zien tillen. Ook op straat gaan de kinderen gerust zitten. Ze hebben dan een broek aan met een open achterkant wat gebruiksvriendelijk is voor deze kleine Chineesjes.

Iedereen ziet hier er anders uit. Ik heb nog geen een keer iemand in hetzelfde shirt zien lopen. De meeste mensen laten hun kleding hier maken en er zijn talloze winkels die unieke kledij verkopen. De sleehak-slipper is hier trendy. De mannen zijn zeer attend want het is hier erg normaal dat zij de handtas van de vrouw dragen!

De afgelopen dagen was het wat koeler maar toen ik hier aankwam was het erg warm. Mannen tillen dan hun shirt op en dragen dan ineens een 'topje' waaronder bij sommige de goede eetgewoonte goed zichtbaar wordt.

Slapen is gezond! Dat is het motto en dat is ook wel goed te merken. In de metro bof je als je een plek hebt waarbij je tegen iets kan leunen en het is dan ook af en toe net alsof ze een stoelendans doen want ze wisselen met regelmaat van plek om de beste spot te krijgen! Ook omgekeerd op een brommer moet een goede slaapstand zijn of gewoon langs de weg op de grond of op een bankje.

Ik ben ook wat toeristische dingen gaan ondernemen. Zo ben ik uiteraard 's avonds bij the Bund gaan kijken wat een fenomenaal uitzicht heeft. Vanuit Puxi (westelijke deel Shanghai)kijk je dan naar Pudong (oost). Ik heb vele drankjes gedronken, genoten van de mensen en de drukte, ben naar de Fabric and Fake market geweest en ben naar de Yu Yang Garden gegaan.

Na 28 appartementen bezichtigd te hebben heb ik eindelijk een appartement naar mijn zin gevonden. Vrijwel alle appartementen worden met meubels verhuurd en dit is niet positief. Veel is vies, oud en de Chinezen hebben geen gevoel voor smaak. Nu heb ik een leeg appartement gevonden in the French Concession dat geheel gerenoveerd is. Ik mocht naar de Ikea (jaja) om spullen uit te zoeken, maar dit ging wat anders dan verwacht. (Even tussendoor.. In de Ikea kijkt ook niemand gek op als er iemand in een bed onder een deken een dutje ligt te doen). Ik mocht aanwijzen wat ik mooi vond, maakte er een foto van en Sarah, mijn vriendelijke makelaar, zou iemand regelen die dit exact na kon maken. Morgen maar eens kijken of dat is gelukt.

Het ondertekenen van het contract ging ook niet op een kantoor, maar ik werd verwacht bij een restaurant. Gelukkig was het Engels vertaald, maar of het juist is vertaald, dat weet je nooit dus daarover (hopelijk niet) meer. Er werd eten besteld en de drankjes bleven bijgeschonken worden. Ik heb geloof ik wel veertig keer 'Gambei' (=proost)geroepenom te proosten op mijn appartement. Uiteindelijk ben ik veilig thuisgekomen, maar ik had het onderhandelen toen moeten doen volgens 'Capitool reisgidsen' (dank aan Sander, Rianne, Ed en Mars). Helaas had ik dit al voor het eten gedaan..

Liefs

Ni hao!

Zo... Daar ging ik dan! Na vele leuke maar ook gek voelende afscheidsfeesten werd ik op Schiphol ook nog eens door velen uitgezwaaid. Gaaf dat er zoveel mensen waren en bedankt dat jullie zo lief voor me zijn geweest. Afscheid nemen was het voor mijn gevoel niet echt, omdat ik weet dat ik jullie allemaal weer terug zie, maar toch.. Een tijdelijk afscheid is ook een afscheid.

Nog een keer zwaaien en toen door de douane gegaan waar Marieke, mijn collega van De Oranje Draak, op mij stond te wachten. Na een sigaretje, een Cosmopolitan en een zeer rustig iemand tegenover me, was ik klaar om te gaan.

Aeroflot is een beetje 'flut' maar ik ben veilig op Moskou aangekomen na drie uur en hier moest ik wachten, dus... Nog maar een drankje! Vervolgens konden we boarden voor de vlucht naar Shanghai en dit vliegtuigtoestel was al een stuk verzorgder. Marieke lag te slapen, ik zat films te kijken en uiteindelijk vielen deze acht uur ook wel mee. Heb me al wel bewonderd over het volk. Naast mij zat eendik chinees jongetje dat alleen maar cola, fanta en sprite dronken alles at wat we te eten kregen behalve de salade. Ze spraken geen woord Engels en wezen naar datgene wat ze wilden.Zijn moeder hield de telefoon voor hem vast terwijl hij aan het bellen was. Niet alleen dit verbaasde me, maar ik heb ook al kunnen genieten van het 'rochel-rituee;'. Eerst halen ze hun neus op (heel hard), vervolgens schrapen ze met dit snot hun keel en daarna spugen ze het uit in een bekertje. En wat er daarna mee gebeurt is me ontgaan.

Op Shanghai aangekomen verliep alles erg voorspoedig. De mensen op het vliegveld komen al erg autoritair over en roepen 'hurry, hurry'. Ik houd zelf enorm van tempo, maar dit was een beetje te opgefokt. Je kreeg geen verwarmend gevoel buiten de warme lucht van buiten om.Ik werd opgewacht door Judith (collega) die mij en Christa (de directrice) mee zou nemen naar Shanghai. Marieke werd door Berbeli opgehaald en naar Suzhou (een stad 80 km verder op) gebracht. De chauffeurs stonden al enige tijd te wachten terwijl ik genoot van mijn kop koffie, maar dit vinden zij geen probleem. Deze chauffeur heeft eerst Christa afgezet bij haar tijdelijke verblijf. Daar stond James (een makelaar) te wachten die mij ook verder zou brengen. Nu heb ik direct een afspraak met James gemaakt om naar appartementen te gaan kijken omdat mijn apartement nu tijdelijk is. Dus.. Zondag lekker huis-hoppen!

Ik zit nu in mijn appartement dat uitzicht heeft over hoge gebouwen al zit ik zelf op de 9de verdieping en dit eigenlijk weinig voorstelt voorShanghai. Vanavond een hapje etensamen met een collega. Eerst douchen en de stad verkennen!

Voorbereidingen

Papiertje hier aanvragen, belletje daar naar toe, prikken halen, veel vragen per mail stellen. Op dit moment ben ik nog veel bezig met de 'laatste' dingen te regelen en dan ben ik nog niet eens aan het nadenken over wat er allemaal wel niet in mijn koffer zal gaan!

Op dit moment mis ik nog alleen mijn werkvisum en laatste vaccinaties (nog 2 te gaan...) en daarna mag ik mijn ticket gaan boeken. Ik wil graag op 4 of 5 augustus gaan vliegen zodat ik nog voldoende tijd heb om daar al wat te aklimatiseren.

Vandaag ben ik teruggekomen van de cursus die jaarlijks georganiseerd wordt voor alle mensen die in het buitenland werken. Stichting NOB (Nederlands Onderwijs Buitenland) had dit prima verzorgd en ik heb het erg naar mijn zin gehad. Gaaf om met zoveel verschillende mensen te praten over 'hun' land (er waren meer dan 250 mensen). Hier heb ik meerdere logeeradressen aan over gehouden, veel antwoorden gevonden op de 100.000 vragen die ik nog heb en ben ik nog enthousiaster over dat wat ik straks een jaar zal gaan doen.

Ik heb mijn directrice en twee leden van het bestuur ontmoet van De Oranje Draak en ook dit was zeer prettig. Ook metmijn collega's heb ik mogen kennismaken en op de laatste avond vloeide de wijn rijkelijk en werd en flink gedanst, dus ik maak me geen zorgen over het uitgaan daar. Christa, mijn directrice, start dit jaar op De Oranje Draak en vertelde mij dat ik op maandag t/m woensdag van 13:00-18:00 uur werk en op donderdag en vrijdag van 13:00-14:00 uur, dus tijd om Shanghai te ontdekken is er zeker. Ik zal taal gaan geven aan groep 3 en groep 7/8 en hier ben ik erg blij mee!

Jos en ik gaan aankomende week de zon opzoeken en hierna zal ik verder gaan met de laatste voorbereidingen. Ik hoop iedereen van wie ik nog geen afscheid heb genomen nog te zien, maar mijn agenda zit aardig vol, dus ik doe mijn best!